-
1 урынсыз
1. прил.1) нену́жный, неуме́стныйурынсыз сорау — неуме́стный вопро́с
2) необосно́ванный, незаслу́женный, беспричи́нный, напра́сныйурынсыз курку — беспричи́нный страх
урынсыз җәберләр — незаслу́женные оби́ды
3) в функции сказ. ни к чему́2. нареч.; см. урынсызгабәхәсләшү биредә урынсыз — спо́ры тут ни к чему́
урынсыз шатлану — напра́сно ра́доваться
урынсыз үпкәләү — обижа́ться беспричи́нно
урынсыз каударлану — суети́ться без на́добности
-
2 сую
перех.1) ре́зать, заре́зать, коло́ть, заколо́ть, бить, забива́ть/заби́ть ( кого) || убой, забо́ймал сую — ре́зать скот
сугым сую — забива́ть скот
дуңгыз сую — заколо́ть свинью́
тавык сую — ре́зать ку́рицу
2) прям.; перен. ре́зать, заре́затьурынсыз сорау белән суйды — заре́зал неуме́стным вопро́сом
3) сса́живать/ссади́ть, сдира́ть/содра́ть, натира́ть/натере́ть ( что) || сдира́ниетиресен сую — содра́ть ко́жу
тезен сую — ссади́ть коле́но
4) диал. сдира́ть/содра́ть ( что) || сдира́ниеюкә сую — сдира́ть лы́ко
•- суеп алу- суеп ату
- суеп ташлау
- суеп төшерү
- суеп чыгу••суйсагыз да (суйсаң да) — хоть заре́жь(те)